De stad Goch ligt dichtbij de Duits-Nederlandse grens, aan het riviertje de Niers. Samen met de wijken Asperden, Hassum, Hommersum, Hülm, Nierswalde, Kessel en Pfalzdorf is het de grootste wooneenheid in het centrum van de regio Kleve.
Rond 1300 vormt de wolindustrie de economisch ruggengraat van de stad. In1458 worden grote heidevlakken aan Goch worden toegewezen. Daardoor groeit de stad en ook de wolindustrie. Echter, aan het einde van de 15e eeuw zorgt de import van wol uit Engeland voor economische achteruitgang.
In 1568 begint de Tachtigjarige oorlog en komt het Nederlandse volk in opstand tegen de Spaanse landheer Philips II. Veel inwoners vluchten weg uit de Zuidelijke Nederlanden. Een deel daarvan zoekt een veilig heenkomen in het Hertogdom Kleve waar vrijheid van godsdienst bestaat. Deze reformanten zijn op de vlucht voor de katholieke macht van de Spaanse hertog van Alva. Uit deze vluchtelingenstroom vormt zich in 1570 een gereformeerde vluchtelingengemeente in Goch. Zij stichten in 1621 een eigen kerk in 1699 volgt een nieuwbouw van de kerk aan de markt in de stad.
Het zijn afwisselend de Hollandse, Franse en Spaanse legers die de macht hebben in Goch. Het waren onrustige tijden voor de inwoners van de stad. De wisselende machthebbers lieten de bevolking verarmen. In 1622 zijn het de Spanjaarden die Goch veroveren op de Hollanders. Behalve de stadspoorten vernietigen zij de bestaande vestiging om volgens het bastionsysteem een steunpunt in de strijd tegen de Hollanders op te werpen. In 1625 nemen de Hollanders de stad in die op hun beurt de Spaanse vestigingen vernietigen. In 1631, als de Hollanders weer zijn vertrokken, bouwt het stadsbestuur een muur op de oude fundamenten. Deze muur moet de stad beschermen tegen dieven en is tegelijkertijd een middel om eigen accijnzen te heffen.
Naast de vijandigheden uit andere landen had de stad ook te maken met gevaren uit een andere hoek. Door de voortdurende oorlogen en de slechte hygiënische omstandigheden, het ontbreken van medische kennis en behandelmogelijkheden, hadden infectie-ziekten vrij spel. In 1635 slaat de pest toe. In de 18e eeuw is het de ‘Rote Ruhr’, oftewel dysenterie, die vele slachtoffers maakt.
Door de hoge geboortesterfte was de gemiddelde leeftijd in die tijd circa 30 jaar. Mannen en vrouwen die de 25-jarige leeftijd bereikten konden rekenen op een gemiddelde levensverwachting van ongeveer 58 jaar.
In mei 1741 wil een groep reformanten het strijdgeweld en de slechte economische toestand ontvluchten en via Rotterdam naar Pennsylvenia in Amerika emigreren. De zeeoorlog tussen Engeland en Spanje maakt een overtocht onmogelijk. De gestrande kolonisten krijgen van Koning Frederik de Grote toestemming om op de Gocher heide een nederzetting te beginnen. De stad Goch leeft, naast wat leder- en ijzerindustrie, van de landbouw. De bewoners cultiveren de hei waaruit in 1799 de zelfstandige stad Pfalzdorf ontstaat. Lees meer …
In 1803, volgens de Franse Republikeinse kalender op 17 nivôse XI, schrijft Hermannus VERMAETEN zijn pasgeboren zoon Jacobus in in het doopregister van de katholieke kerk van Pfalzdorf. Goch heeft dan circa 2500 inwoners. In 1840 is de stad gegroeid naar ruim 4000 inwoners. Vijf jaar heeft Goch 530 woningen.
In de 2e helft van de 18e eeuw wordt Goch grotendeels door de Fransen bezet. Na het uitbreken van de Franse revolutie in 1789 komt er een einde aan de ‘absolute’ macht van de Franse koning Lodewijk XIV (L’etat, c’est moi = de staat, dan ben ik) . Daaropvolgend
verovert Frankrijk onder leiding van keizer Napoleon een groot deel van Europa. In de periode van 1794 tot 1815 behoort het hele ‘LinksRheinische’ gebied, waar toe ook Goch behoort, tot het Franse Keizerrijk. De Duitse gebieden worden onder Napoleon drastisch
hervormd. Er komt wetgeving (Code Napoleon) die de principes van de Franse Revolutie introduceert: iedereen is, ongeacht zijn afkomst, voor de wet gelijk; staat en kerk worden gescheiden; scheiding van justitie en uitvoerende macht en recht van bezit etc. In de archieven veranderen traditionele namen als Willem of Wilhelm inhet Franse Guillemin.
Aan het einde van de 18 e eeuw zijn talrijke brutale roversbenden in het Rheinlandse gebied actief. Lees meer ….. Onder de Franse macht verandert de staatsorganisatie. Rond 1815 vormen de bendes geen bedreiging meer.